ကၽြန္မဖတ္ဖို႕ (၁)

ဘဝက ပင္ပန္းလိုက္တာ...

တစ္ေန႕တစ္ေန႕ လုပ္လိုက္ရတဲ့အလုပ္... မနက္မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္အထိ။ အလုပ္မွာလည္း ေၿဖရွင္းလိုက္ရတဲ့ ၿပႆနာေပါင္း ေသာင္းေၿခာက္ေထာင္။ အိမ္မႈကိစၥကလည္း လုပ္ရေသးတယ္။ ေက်ာင္းကလည္း Part Time ေၿပးတက္ရေသးတယ္။ စာကလည္း ဖတ္ရေသးတယ္။ စာေမးပြဲနားနီးရင္ ပိုဆိုးေသးတယ္။ Work Pressure ေရာ Exam Pressure ေရာ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး လူေရာ စိတ္ေရာ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနပါၿပီ။

တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ကုန္ၿပီး အိ္္မ္ၿပန္ေၿပးခ်င္တဲ့စိတ္ တစ္ကယ္ကိုေပါက္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အိမ္ကိုငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္ၿပန္ေတာ့လည္း ကၽြန္မက မိဘေတြကို ၿပန္လည္ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီေလ။ အရင္တစ္ခ်ိန္က မိဘေတြရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ အပူအပင္မရွိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလာခဲ့ၿပီးသြားၿပီေလ။ အဲဒီတုန္းက မိဘေတြက ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရင္း ဘဝေတြေမာခဲ့ၾကရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ခါမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြရဲ႕အလွည့္ေပါ့။ မိဘေတြကို ၿပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ အခုလက္ရွိရွိေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ဘဝအေမာေတြကို ေၿဖသိမ့္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္မယ္လို႕ ၾကံရြယ္လိုက္တိုင္း "ငါ မိဘေက်းဇူးဆပ္ရအံုးမယ္... မိဘေတြရဲ႕အရိပ္ကို ႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီး ခိုလံႈခဲ့ၿပီးသြားၿပီ... ဒီထက္ပိုၿပီး မိဘေတြကို ဒုကၡမေပးသင့္ေတာ့ဘူး" ဆိုတဲ့ စိတ္ကို ၿပန္လည္သြင္းရပါတယ္။  မိဘအနားမွာေန ေၿခဆုပ္လက္နယ္ၿပဳၿပီး ေက်းဇူးၿပန္မဆက္ႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္လို႕ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႕ မိဘေက်းဇူးကိုၿပန္ရတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိဝမ္းသာပါတယ္။ ကၽြန္မဘဝအတြက္ ေလွကားထစ္တစ္ထစ္ကို ဆက္တက္ဖို႕အတြက္ ကၽြန္မရဲ႕မိဘေတြက အားအင္ၿဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မကို ေနာက္ထပ္ အားအင္ၿဖစ္ေစတဲ့အရာကေတာ့ ဘုရား၊တရား၊သံဃာပါ။ ငယ္ငယ္က ရတနာသံုးပါးကိုကိုးကြယ္တာ မိရိုးဖလာစိတ္နဲ႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ရတနာသံုးပါးကုိ ကိုးကြယ္တာက ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ကယ့္ကို ပင္ကိုစိတ္ ယံုၾကည္မႈနဲ႕ပါ။ ကိုယ့္ေခၽြးနဲစာနဲ႕ ရွာလို႕ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ရတနာသံုးပါးကိုလွဴလိုက္ရတာေလာက္ ပိတိၿဖစ္စရာမရွိပါဘူး။ အဲဒီစိတ္နဲ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕က်န္ရွိေနတဲ့ ေလွကားထစ္တစ္ထစ္ကို ဆက္တက္ဖို႕အတြက္ အားအင္ၿဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီစိတ္ေတြနဲ႕ဘဲ ကၽြန္မဘဝရဲ႕အေမာေတြကို ေၿပေစခဲ့ပါတယ္။
ဒီပီတိေတြေၾကာင့္ဘဲ ကၽြန္မ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။
မိဘေတြပို႕သတဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ဘဲ ကၽြန္မရဲ႕ဘဝ ေအးခ်မ္းခဲ့ရပါတယ္။